30 Kasım 2016 Çarşamba

Selim'in Öyküleri


Uçurtma yükseliyordu gökyüzünde. Kadın uzakların ötesine bakıyordu. Çocuk neşeliydi. Gökyüzü sonsuzluktu. Toprak denizdi. Sima umuttu, yoktu. Selim oğlu gibi, kızı gibi sevmişti yeni tanıdığı gençleri. Selim'in çocuğu yoktu. Geleceği yoktu. Karanlıkta incecik bir ışık yoktu. Olmalıydı. "Yapamadım, yazamadım, yaşayamadım" dedi Selim. "Hiç değilse doğanın ışığı kalmalı benden geriye."

Esin Perisi

Selim ile Sima
Yılın Son Günü


Selim’in Küçük Öyküleri

Selim’in Küçük Öyküleri (Sanatlog)
Huku'nun Ölümü (Sanatlog)
Som Acı (Sanatlog)
Vicdan Pusulası (Sanatlog)
Küçük Bir Not (Sanatlog)

Gandi
Selim'in Korkusu
Yaşamak
Mayıs Karanlığının Işıkları
İnce Çizgi
Çocuklarımı Öldürdüler
Selim'in İlk Traşı
Selim'in Mustafa'ları
Selim'in Aynası 
Selim'in Nitelikli İlişkileri
Selim'in Küçücük Öyküleri
Bir Genç Kızın Yalnızlık Defteri
Güllerin Şiiri
Yaşam Perisi
Işık'ın Öyküsü
Işık'ın Günahı
Işık'ın Mucizeleri ve Yaşamanın Akılalmaz Güzelliği
Selim'in Kitapları ve Yazarları
Selim'in Düşleri
Topraktan, Sudan ve Havadan Kalan
YZ’nin ZK’si
Ay Parkı
Selman'ın Sigarası
Yarın Nasıl Olacak
Selim'in Ölümü 
Selim'in Savaşları

Met ile Meri 2084


 Seni Seviyorum Erdoğan

 Taipidos